Margreet komt er op haar 40e achter dat ze hoogbegaafd is.
Margreet Visser (42) heeft zich altijd een beetje anders gevoeld dan haar leeftijdsgenoten. Wanneer ze er op haar veertigste achterkomt dat ze hoogbegaafd is, vallen er veel dingen op zijn plek. Margreet blikt terug op haar schoolperiode: “Het belangrijkste is dat je gezien wordt.”
Sommige leerkrachten maken een grote impact op hun leerlingen. Margreet vertelt over de meester die ze in groep 5/6 had en die haar altijd is bijgebleven: “Wat ik me van hem herinner, is dat hij iemand in de eerste plaats zag als mens en daarna nadacht over wat iemand nodig had in het onderwijs,” vertelt Margreet. “Hij had aandacht voor elke leerling.”
Margreet werkt in een samenwerkingsverband voor passend onderwijs. “Voor mijn werk ben ik betrokken bij hoogbegaafde kinderen, daarom ben ik een master gaan doen over hoogbegaafdheid. Bij alles wat ik las, dacht ik: dit gaat over mij. Daarnaast werd bij mijn nichtje een aantal jaar eerder hoogbegaafdheid vastgesteld en ik herkende veel van mijzelf in haar. Zo is het balletje gaan rollen. Ik ben meer over hoogbegaafdheid gaan lezen en ben bij een coach terechtgekomen.”
“In de zijnskenmerken herken ik veel van mezelf. Ik ben bijvoorbeeld heel gevoelig. Als ik in een ruimte ben met veel mensen ben, ervaar ik veel emoties van anderen en dat kan voor overprikkeling zorgen.”
Nu, jaren later, komt Margreet er – door haar werk – achter dat ze zelf hoogbegaafd is. Ze vertelt hierover in EVA, een artikel wat voor velen herkenbaar is. Lees hier haar verhaal.
