Eva kijkt boos. “Wat is er Eva?” vraagt mama.
“Ik wil ook iets leuks doen.” Ze stampvoet kribbig.
“Dat is prima Eva, wat zou je willen doen?”
“Ik wil naar de wilde paarden kijken, en wel NU!” roept ze.
“Nu kan het niet Eva, maar overmorgen wel” antwoord papa.
“Ik wil NU!” roept Eva, nog bozer dan net.
“Eva we gaan overmorgen” zegt papa nog eens.
Mopperend gaat Eva naar buiten.
Mama zucht. “Ze komt zo wel terug” zegt papa.
“Nou ik weet het niet” antwoord mama. “Als ze in zo’n bui is, zorgt ze dat ze haar zin krijgt, hoe dan ook.”
“Ik ga wel even kijken”, en papa Stuiter klimt naar buiten.
Hij kijkt om zich heen, maar ziet Eva nergens. Zal ze bij een vriendinnetje zijn? Papa ziet Benjamin, maar ook hij heeft Eva niet gezien.
Papa Stuiter wordt nu toch wel een beetje ongerust.
“Benjamin, ga jij naar mama om te zeggen dat ik Eva ga zoeken.” Benjamin gaat snel naar het hol.
Mama schrikt, ze was er al een beetje bang voor.
Papa klautert snel naar boven, hij hoopt Eva vanuit het topje van de boom sneller te zien.
Aha! Daar is ze! Snel hupst Eva van tak naar tak. En waar gaat ze heen? Ja hoor, naar de wilde paarden. “Als ik het niet dacht” zegt papa Stuiter hoofdschuddend.
Hij is boos dat Eva er zomaar vandoor gaat. Dat is gevaarlijk! Maar wat Eva in haar koppie heeft, krijgt niemand eruit.
Papa Stuiter heeft nog nooit een eekhoorntje meegemaakt wat zo eigenwijs is, en zo’n sterke wil heeft.
Zo snel als hij kan, gaat hij achter Eva aan. Na een poosje haalt hij haar in. “Waar ga je heen Eva? Weet je niet hoe gevaarlijk het is om zo in je eentje weg te lopen?” vraagt hij.
Eva schrikt even, maar draait dan koppig haar hoofd de andere kant op. “Het is niet eerlijk dat Benjamin al op expeditie is geweest, en ik niet! Jullie willen altijd alles bepalen! Nou, dan ga ik zelf wel! Dat kan ik best!” Eva’s oogjes vlammen van boosheid.
Inwendig moet papa Stuiter wel een beetje lachten. Moet je dat nou eens zien. Neusje de lucht in, haar pluimstaart wapperend achter haar aan. Ze zal het zelf wel even regelen..
“Eva luister even” zegt papa kalm maar beslist. Met tegenzin staat Eva stil.
“We zijn bijna bij de wilde paarden, we kunnen net zo goed even gaan kijken”
Er breekt een lach door bij Eva.
“Ho ho Eva Stuiter, even geduld! Ik ben heel boos dat je er zomaar alleen vandoor bent gegaan. Je denkt dat je het allemaal best zelf kunt, maar daar ben je nog te jong voor. Mama en ik willen het niet hebben, het kan gevaarlijk zijn”
Eva kijkt alweer een beetje nukkig. “Papa ik kijk heus wel uit. Ik ben niet meer zo klein als Ezra! Ik wil dingen zelf ontdekken, en zelf bepalen”
Papa Stuiter denkt na. Hij zucht diep. Hoe meer ze Eva zeggen wat ze wel en niet mag, hoe eigenwijzer ze lijkt te worden.
Hij is er moe van dat er daardoor elke keer boze woorden vallen.
“Ik zal met mama overleggen Eva, of je er af en toe alleen op uit mag. Maar niet zover! We willen eerst zeker weten dat het goed gaat, en dat we je kunnen vertrouwen!” zegt papa.
Eva knikt. “Ok papa, dat vind ik fijn. Ik zal goed oppassen” verzekert ze.
“Thuis gaan we dit nog wel samen met mama bespreken. En de wilde paarden zijn te ver weg, dus dat doen we samen, Eva”
“Dat is ook wel gezellig pap!” Haar boze bui is inmiddels verdwenen. Zo snel als Eva boos kan worden, zo snel kan ze zich er gelukkig ook weer overheen zetten.
Samen klimmen ze op een hek. Zo kunnen ze goed naar de paarden kijken. Eva straalt. “Wat zijn ze groot, hè pap?”
Papa mompelt wat terug. Hij heeft het niet zo op die grote beesten.
Na een poosje gaan ze terug. Eva ziet er wel een beetje tegenop. Mama zal wel heel boos zijn. Dat snapt ze ook wel, nu ze zelf weer rustig is.
Maar ze wil zo graag meer van het bos zien! Altijd maar hetzelfde doen en zien in het hol vindt ze oersaai.
Mama is inderdaad boos. “Eva heb je enig idee hoe ongerust ik was?” vraagt ze. Eva kijkt naar de grond. “Sorry mam”
Mama zucht nog eens diep. “Ga maar snel slapen. Het is al heel laat. Ik heb begrepen dat je al met papa gepraat hebt. Morgen praten we samen verder”
Papa en mama Stuiter praten later nog verder over het voorval. Ze spreken af dat Eva er vaker alleen op uit mag, maar alleen in dit beukenbos. En ze moet altijd vertellen wat ze gaat doen, en waarheen.
De volgende ochtend vertellen ze dat aan Eva. Die is dolblij. “Ik ga goed uitkijken pap en mam!” Ze springt op en neer van blijdschap.
“Maar” zegt papa, “omdat je gisteren er zomaar boos vandoor bent gegaan, gaat het pas volgende week in”
Eva kijkt wel een beetje teleurgesteld nu.
“We snappen dat dat niet leuk is, maar je moet wel begrijpen dat papa en mama niet voor niets sommige dingen niet willen hebben” voegt mama toe. “Er zijn dingen die te gevaarlijk zijn” Eva knikt.
“En nu is het de hoogste tijd om naar school te gaan” Met een glimlach geeft mama Eva een tikje op haar wang, en stuurt haar naar buiten.
Benjamin staat al te wachten. Ezra is nog te klein, die blijft bij mama thuis. Onderweg naar school begint Eva alvast dingen te bedenken die ze vanaf volgende week kan gaan doen. Ze heeft er nu al zin in!
Het volgende voorleesverhaal is ‘Alles moet zoals het echt is…’
Andere voorleesverhalen:
– de familie Stuiter
– de expeditie
– de ondeugende Ezra
Auteur: Tabitha Schreuders