Familie Stuiter zit aan het ontbijt. Het is een drukke boel. Ezra is bijna jarig, misschien dat ze daarom allemaal zo ontzettend druk zijn bedenkt mama Stuiter.
Eva praat aan een stuk door, ze heeft het antwoord op de ene vraag nog niet gehoord, of de volgende rolt alweer uit haar mond.
Benjamin draait en tolt op zijn stoel, ondertussen aan alles trekkend en friemelend wat op tafel staat. Ondertussen zingt hij er zelf verzonnen liedjes bij.
Ezra wil om de haverklap iets anders eten, en maakt dat duidelijk door hard te roepen. Als het hem niet snel genoeg gaat, gooit hij zijn bord met eten over de tafel.
Papa en mama kijken elkaar aan. “Tjonge wat een stuiterballen zeg” roept papa uit. “Ik dacht even lekker rustig ontbijten….niet dus.” “Het is in ieder geval wel duidelijk waarom ze als achternaam Stuiter hebben” antwoordt mama half lachend.
Benjamin, Eva en Ezra reageren niet op papa en mama. Ze gaan rustig door. Als het eten op is, stuiven ze van tafel.
Ezra klautert direct boven op de speelgoedkast, Benjamin racet met auto’s over de vloer, en Eva rent er gillend van plezier tussendoor.
“Pfffff,” vertwijfeld slaat mama Stuiter de pootjes voor haar oren, “ik geloof dat er zo rook uit mijn oren gaat komen, wat een kabaal”
Papa Stuiter trekt Ezra van de kast af. “Hier komen boef, klimmen doe je maar buiten.” Ezra stribbelt tegen, en wurmt alle kanten op. Papa Stuiter kan hem bijna niet vasthouden. “Nou, huppekee, naar buiten jongens.” Papa stuurt ze allemaal naar buiten. “Zo, hopelijk even rust,” zegt mama. Ze ploffen op een stoel. “Eerst maar eens koffie,” zegt papa zuchtend.
De rust is van korte duur, want even later stuiven Benjamin en Eva het hol binnen. “Papa, mama, kom snel! Ezra zit vast” roept Benjamin.
“Vast? Waar dan?” vraagt papa fronsend. “In het hol van meneer Humpiedumpie!” antwoordt Eva snel.
Meneer Humpiedumpie is een konijn, die woont samen met mevrouw Humpiedumpie, en drie kleine konijntjes, in een hol tussen de wortels van de grote beukenboom waar familie Stuiter woont.
Benjamin, Eva en Ezra spelen vaak tikkertje met de kleine konijntjes. Vooral Ezra vindt dat erg leuk. Hij is een ondeugend, ondernemend eekhoorntje. Hij klimt graag overal op en in. Het lijkt wel of hij nergens bang voor is. Constant verzint hij nieuwe streken.
Papa en mama gaan snel naar beneden. En ja hoor, Ezra zit helemaal dubbel gevouwen in een nieuwe gang in het hol van familie Humpiedumpie. Nerveus huppelt meneer Humpiedumpie voor het hol heen en weer. “Ik heb gisteren een begin gemaakt met een nieuwe kamer voor ons hol,” zegt hij zenuwachtig. “Ezra was nieuwsgierig, en voor ik het wist kroop hij naar binnen.”
“Oh nee, hoe krijgen we hem er weer uit?” vraagt mama Stuiter zich vertwijfeld af. “Ik ga wel even kijken,” zegt papa Stuiter. En na een poosje komt hij het hol uit gekropen met Ezra, ze zitten vol met zand.
Papa Stuiter is boos. “Ezra, nu is het hol van de familie konijn ingestort, en moet meneer Humpiedumpie overnieuw beginnen! Dit was heel ondeugend van je! Doe zo iets nooit meer!”
Ezra gaat naar meneer en mevrouw Humpiedumpie om sorry te zeggen. Zijn oogjes stralen nog steeds ondeugend.
“Morgen ga jij helpen om het hol weer te herstellen Ezra,” draagt papa op.
Ezra knikt, en draait zich dan om naar zijn broer en zus die samen met de kleine konijntjes over het gras rennen.
“Hopelijk razen ze nu even goed uit” verzucht mama Stuiter. “Ik zou er grijs van worden”
Gelukkig kunnen meneer en mevrouw Humpiedumpie lachen om het voorval. “En morgen heb ik tenminste goede hulp,” zegt hij knipogend tegen een langs rennende Ezra.
Eerdere voorleesverhalen:
– de familie Stuiter
– de expeditie
– boze Eva
– alles moet zoals het echt is
Auteur: Tabitha Schreuders